Lumturia tek une

Lumturia tek une,

Nuk eshte gjigande,

E zhurshme,

apo e bujshme.

Lumturia, nuk eshte nje shtepi e madhe,

makine e shtrenjte,

udhetime ne ishuj te virgjer

e rrobe firmato.

Lumturia tek une,

banon ne nje strehe te vogel

Trup te varfer, zemer te madhe,

E thjeshte,

e zhveshur nga cdo epsh.

Lumturia tek une,

Eshte te zgjohem cdo mengjes,

E te shoh driten e Diellit,

Eshte nje ledhatim i nenes sime,

Te vrapoj per te perqafuar babain kur kthehet nga puna,

Nje puthje e vajzes teksa flen,

Nje zenke me vellain e vogel,

Miq qe me duan dhe luten per mua,

Lumturia eshte tek detajet e vogla,

Nje buzeqeshje e cilter,

Sy qe shkelqejne,

Nje ecje ne park,

Nje akullore ne dimer,

Nje cokollate e bere dhurate nga njeriu i zemres,

Nje bisede e ngrohte ne darke,

Te admiroj henen pesembedhjetshe

Midis mijerave yjeve cdo nate vere,

Te shijoj eren pranverore ne fytyre,

Te ndjej freskine e tokes teksa laget nga shiu,

Te shkruaj disa vargje te momentit,

Lumturi eshte,

Nje zemer qe deshiron per tjetrin ate c’ka deshiron per vete!

Nje shpirt i paster,

Larg ndjenjave se, urrejtjes, smires, ligesise,

Lumturi eshte,

Te njohesh Krijuesin e Vertete!

Te dish te jesh falenderuese ndaj Tij!

Nje zemer qe dridhet sinqerisht,

Nje sy qe loton i permalluar per Te,

Lumturia nuk shkruhet,

as flitet,

Thjesht ndjehet…

nga zemra e mbushur me dashuri!