E lodhur

E lodhur?!
E lodhur nga kjo jete mbytese?
Nga puthjet e perqafimet plot ndjenja boshe?
Nga buzeqeshjet e shtirura 
premtime qe behen hi ?
Prej dijes qe shitet cepave nga padituria,
Nga arroganca e mbeshtjelle me modesti,
Nga xhelozia e smira qe te ferkojne supin per te te dhene force?
E lodhur?!
Nga sakrificat e bera per ata qe s'dine c'eshte sakrifica.
Nga shoqerite e rreme qe s'njohin sinqeritetin,
Nga shumekush teksa te mesojne
si te flisni ate qe duan te degjojne?
Te heshtni atehere ku me se shumti duhet te flasesh?
Nga fytyrat e shumta mbi nje trup te vetem,
Nga fasadat pa ndjesi shpirti?
Nga padrejtesia qe klith per drejtesi,
Nga zhurma qe degjohet me shume se heshtja?
E lodhur?!...

Cdo gje me lart eshte asgje,
kenaqesi qe shkojne e vijne
here pas here perkohesisht.
Lodhja, shpesh eshte perkujtim,
trupi do vdese nje dite,
per tu kthyer tek Krijuesi i Tij.
Shpirti,
shpirti s'duhet te lodhet kurre,
S'duhet te harroje qellimin
te largohet nga drita e rruges se vetme,
asaj se Zotit te Vertete!